" Τα Βρυσιά ή Βρυσί",μια πηγή που χάθηκε"

 " Τα  Βρυσιά, όπως είναι σήμερα .Η πηγή στέρεψε και εγκαταλείφθηκαν "

 " Διακρίνεται η μια βούρνα "

 " Η πηγή είχε δύο βούρνες για το πότισμα των ζώων"

 " Ο χρόνος δε'ιχνει τα σημάδια του"

 " Μια πηγή, που για τους νέους είναι άγνωστη"

 " Ο δρόμος ,που οδηγεί στα Βρυσιά. Πλακόστρωτος"

" Δίπλα ,η γεώτρηση ,που υδρεύεται το χωριό"

  Όπως  αναφέρει ο αείμνηστος Δάσκαλός μας ,Ιωάννης Μπίλλης « Το χωρίον Μεσαναγρός μαστίζεται κατά το πλείστον εκ λειψυδρίας ιδίως κατά την ξηράν περίοδο».

Ευτυχώς την εποχή εκείνη έβρεχε πολύ και υπήρχαν πολλές πηγές κοντά στο χωριό ,αλλά και μακριά. Αναφέρουμε  τα Πλακιά, την Μπη ,Μεστενούες ,Αυτολές, Φλέες ,Λούβρου κ.α. Άλλες τις χρησιμοποιούσαν για πότισμα των ζώων , άλλες για το πότισμα των φυτών και άλλες για ύδρευση.

Τα βρυσιά  βρίσκονται κοντά στο χωριό ,πάνω στο δρόμο που οδηγούσε προς Αυτολές ,Λουριά ,΄Εριντο και Κάμπο. Εχρησιμοποιείτο μόνο για το πότισμα των ζώων. Αποτελείτο από δύο βουρνιά ,βούρνες ,που επικοινωνούσαν μεταξύ τους και το νερό ανάβλυζε από πηγή ,που πήγαζε από το παρακείμενο βουνό. ΄Ηταν πάντα τα βουρνιά ασπρισμένα και καθαρά.

  Οι κάτοικοι που κατευθύνονταν προς τις περιοχές ,που αναφέραμε παραπάνω με τα ζώα τους , έπρεπε να σταματήσουν για να τα ποτίσουν  στα βουρνιά. ΄Εβλεπες πολλές φορές τις πρωινές ώρες να περιμένουν οι Μεσαναγρενοί με τα ζώα τους ,για να τα ποτίσουν και να πάνε στις δουλειές τους. Οι σκηνές αυτές μου θυμίζουν τις ουρές στα πρατήρια βενζίνης . Πολλές φορές εγίνοντο και παρεξηγήσεις για τη σειρά.

 Πόσες φορές μικρός δεν πήρα τα ζα (ζώα) μας για να τα ποτίσω στην πηγή αυτή ….Το πότισμα των ζώων ήταν μια δουλειά που μας ανάθεταν οι γονείς μας , ανάμεσα σε πολλές άλλες.

΄Ένα καλοκαίρι οι μεγάλοι μας φόβιζαν ότι κοντά στα Βρυσιά , εμφανίστηκαν δύο τεράστια φίδια  ,που δεν άφηναν κανένα να πλησιάσει. Για να ποτίσουμε τα ζώα ,έπρεπε να πάμε σε άλλη πηγή. ΄Ισως  ήταν κόλπο για να ποτίζουν κάποιοι τα ζώα τους πιο γρήγορα. Θυμάμαι πως μας διηγόταν ένα ς μεγαλύτερος  την εμπειρία του. «Καθώς προχωρούσα προς τα Βρυσιά ,μέσα στο δρόμο ,δύο τεράστια φίδια ,σηκώθηκαν όρθια και μου εκλεισαν το δρόμο. Γύρισα πίσω έντρομος ,γιατί δεν μπορούσα να αντιδράσω.»  Κάποιος άλλος έλεγε ότι την εποχή που τα φίδια «¨βατεύουν », κάνουν έρωτα ,γίνονται επικίνδυνα στον άνθρωπο. Πόσα μεσημέρια δε φάγαμε να παρακολουθούμε το δρόμο κοντά στην πηγή ,για να δούμε τα φίδια. Μας έμεινε η περιέργεια και οι αφηγήσεις κάποιων που είπαν πως τα είδαν!!!

 Σήμερα τα Βρυσιά ,όπως και πολλά άλλα πράγματα ,ερήμωσαν. Το νερό χάθηκε ,λόγω της λειψυδρίας και μένουν μόνο τα Βουρνιά , για να μας θυμίζουν παλιές καλές εποχές.!!!