Δευτέρα 11 Μαΐου 2009

" ΄Ηθη και έθιμα στο Μεσαναγρό-Ο γάμος"(Αρραβώνας)

" Εσωτερικό σπιτιού την ημέρα του γάμου"
" Τα περίφημα κάντρα που στόλιζαν τους τοίχους των σπιτιών "

Οι νέοι την εποχή εκείνη δεν είχαν τις ελευθερίες που υπάρχουν σήμερα .Τις περισσότερες φορές στο θέμα γάμου ακολουθούσαν τις επιθυμίες των γονιών τους. Όταν έφταναν σε ηλικία γάμου και ιδίως τα κορίτσια ,οι γονείς ήδη είχαν διαλέξει το γαμπρό. Σπάνια νέος ή νέα του χωριού παντρευόταν σε άλλο χωριό . ΄Επρεπε να είναι κανείς που δεν τον ήθελαν. Συνήθως για να γίνει ένα προξενιό ,μεγάλο ρόλο έπαιζε η προξενήτρα. Βολιδοσκοπούσε την κατάσταση για να δει τις προθέσεις των άλλων. Η κάθε οικογένεια πρώτα πάντρευε την κόρη και μετά έπαιρναν σειρά οι γιοί. Η κόρη βέβαια έπαιρνε και την περισσότερη προίκα και αν υπήρχαν και άλλες , η πρώτη.
΄Όταν γίνονταν οι πρώτες επαφές και τα πράγματα έμπαιναν σε καλό δρόμο ,οι γονείς του νέου έλεγαν τις απαιτήσεις τους στους συμπεθέρους και γινόταν ένα παζάρι. Και αυτό το χωράφι, αυτό το άλογο , αυτό το σπίτι και μετρητά . Ήταν γεωργοί βλέπετε και όλα αυτά τα χρειάζονταν. Αφού συμφωνούσαν , όριζαν την ημερομηνία του αρραβώνα και του γάμου. Ανακοίνωναν το συμπεθεριό στο χωριό και οι οικογένειες έρχονταν «κοντά», όπως έλεγαν.
Ο αρραβώνας γινόταν στο σπίτι της νύφης . Μαζεύονταν όλο το σόι ,φίλοι και γινόταν και γλέντι. Πριν ξεκινήσει ο Παπάς να ευλογήσει τον αρραβώνα . γινόταν η «Αγκλαβή». ΄Ηταν δηλαδή ένα είδος συμφωνητικού. Η Αγκλαβή ξεκινούσε πάντα με τις ευχές των γονέων και ο πατέρας της νύφης έλεγε αυτά που έδινε και ο δάσκαλος τα κατέγραφε. Το σπίτι, τα χωράφια, τα ζώα ,τα χρήματα ακόμα και την εικόνα του Αγίου που ήταν προστάτης του σπιτιού. Πολλές φορές ενώ όλα αυτά είχαν συμφωνηθεί από πριν ,την τελευταία στιγμή ο συμπέθερος ζητούσε κάτι παραπάνω και αυτό έφερνε σε δύσκολη θέση την άλλη μεριά. Πολλά συμπεθεριά δεν έγιναν ,γιατί οι απαιτήσεις ήταν πολύ μεγάλες. ΄Επεφταν οι υπογραφές ,ο Παπάς ευλογούσε τον αρραβώνα και οι νέοι αντάλλαζαν τα δακτυλίδια και όριζαν την ημερομηνία του γάμου.