Σάββατο 23 Μαΐου 2009

" Οι γάτες του Μεσαναγρού"

" Περιμένοντας το ψάρι"
" Οι άνθρωποι ψωνίζουν ....οι γάτες δεν μπορούν και περιμένουν..."

Το Σαββατοκύριακο όταν φθάσω στο χωριό και πριν ανοίξω την εξώπορτα του σπιτιού με υποδέχονται οι γάτες του χωριού. Πόσες είναι δεν μπορώ να πω . Είναι όμως αρκετές και φύλακες των σπιτιών. Πώς καταλαβαίνουν ότι πήγαμε στο χωριό δεν μπορώ να το εξηγήσω. Χαίρομαι όταν τις βλέπω αλλά περισσότερο χαίρονται και αυτές .Τη χαρά τους την εκδηλώνουν με νιαουρίσματα , φωνές και τρίψιμο της ουράς στα πόδια μας.
Περιμένουν υπομονετικά να ανοίξουμε και να αρχίσουμε να τους ρίχνουμε φαγητό. Δεν προλαβαίνουμε να ρίχνουμε φαγητό ,γιατί είναι τόσες ,που αρκετές δεν προλαβαίνουν να αρπάξουν κάτι. Όπως και στους ανθρώπους έτσι και στις γάτες, οι δυνατοί πάντα παίρνουν κάτι παραπάνω. ΄Ολο το Σαββατοκύριακο είναι στην αυλή και περιμένουν, εκτός της ώρας του «ψαρά». Κατά το μεσημεράκι όταν έρχεται ο ψαράς, ξαφνικά χάνονται όλες. Η όσφρησή τους τις οδηγεί στην πλατεία ,στη Λέσχη. Πάνω από τριάντα ,σαράντα γάτες περιμένουν υπομονετικά να αρπάξουν κανένα ψάρι ή τον ψαρά που πάντα τους ρίχνει και κάτι. Τότε δημιουργείται ένα πανδαιμόνιο από νιαουρίσματα ,στριγκλιές ποια θα αρπάξει το ψάρι.
Φεύγοντας ο ψαράς οι γάτες ξαναγυρίζουν στη σιγουριά ,στη ρουτίνα. Και όταν έρθει το απόγευμα της Κυριακής που το χωριό αδειάζει ,τα νιαουρίσματά τους είναι το γεια σας ή το ευχαριστώ τους , που τους φερθήκαμε «ανθρώπινα».