Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2012

" Παλιές καθημερινές ιστορίες-1ο"



                                                     




Ιστορίες μικρές ,ασήμαντες , διδακτικές , ιστορίες με χιούμορ. Και τι δεν είδαν τα μάτια μου όλα αυτά τα χρόνια. Αυτά που απομένουν   άσβεστα στη μνήμη ,είναι αυτά που ζήσαμε μικροί και αυτά που μας διηγόντουσαν τόσο παραστατικά ,οι πιο παλιοί.
Κάθε καλοκαίρι τα δέντρα που είχαν φρούτα ,συκιές ,αχλαδιές ,μηλιές, υπέφεραν από τους μικρούς. Είτε φθάναμε να κόψουμε ,είτε όχι , η δουλειά έπρεπε να γίνει. Σπούσαμε κλαδιά , χρησιμοποιούσαμε βίτσες ( ξύλα) μακριές , για να κατεβάζουμε τους καρπούς. Πολλές φορές ,όταν τα δέντρα ήταν ψηλά ,χρησιμοποιούσαμε πέτρες ή ακόμα και σφεντόνες.
Οι αμυγδαλιές είναι ψηλά δέντρα. ΄Επρεπε ή να ανέβεις για να κόψεις αμύγδαλα ,ή να χρησιμοποιήσεις πέτρες. Οι πέτρες αυτές πολλές φορές καθώς τις ρίχναμε ,μένανε πάνω στα δέντρα. Κάποια μέρα πετώντας πέτρες, αν και παρακολουθούσαμε την πέτρα που ρίχναμε μην μας έρθει στο κεφάλι ,τελικά μας ήρθε κάποια άλλη που είχε απομείνει στο δέντρο ,από προηγούμενες μέρες. Και αντί για μύγδαλα, τρέχαμε με σπασμένο κεφάλι στους δικούς μας, να μας «γιάνουν».
Οι φωλιές των πουλιών για πολλούς μικρούς δυστυχώς ,ήταν στόχος .Δεν μπορούσα να καταλάβω ,γιατί τις χαλούσαν. Τις μόνες που σεβόντουσαν ,ήταν των χελιδονιών , γιατί ήταν κτισμένες μέσα στα σπίτια και τις ήλεγχαν οι γονιοί και επειδή λέγονταν ότι αν χαλάσεις φωλιά χελιδονιών στο σπίτι σου ,ποτέ πια δε θα φτιάξουν φωλιές τα χελιδόνια.
¨Ένα καλοκαίρι σε μια ψηλή ελιά ,είχαν κτίσει τη φωλιά τους κοράκια. Κάποιοι «μάγκες»  θέλησαν να ανέβουν  και να τη χαλάσουν .Μέσα στη φωλιά πρέπει να υπήρχαν και τα μικρά. Καθώς ανέβαιναν στην ελιά ,τα κοράκια τους αντιλήφθηκαν και μόλις πλησίασαν τη φωλιά ,τους επιτέθηκαν. Οι μικροί τρομαγμένοι παράτησαν το παράτολμο σχέδιο, κινδύνεψαν να πέσουν από το δέντρο και έντρομοι ,φοβισμένοι ,πήγαν στους γονείς τους  τρέμοντας. Για να τους συνεφέρουν τους πότιζαν ζαχαρόνερο.
Φθινόπωρο,μαζεύαμε τις ελιές. Είχαμε μαζί όλα τα σύνεργα. Σακιά, τέγκλες ,δίχτυα  και σκάλες. Κάποιος εκεί που μάζευε ελιές , για κάποιο λόγο, πήρε μια αρκετά μεγάλη πέτρα και την έβαλε ψηλά πάνω σε κάποιο κλαδί, προφανώς για να κρατήσει κάτι. Την πέτρα την ξέχασε και μετά από αρκετή ώρα  με την τέγκλα (ραβδί) ,που χτυπούν τις ελιές , άρχισε να τεγκλίζει τους κλώνους της ελιάς. Τέγκλισε και τον κλώνο που είχε βάλει την ξεχασμένη πέτρα και η οποία με μεγαλοπρέπεια του ήρθε στο κεφάλι. Όταν ήρθε στο χωριό με σπασμένο κεφάλι , η ιστορία του φαινόταν στους χωριανούς και αστεία αλλά και απίστευτη.
Ιστορίες ασήμαντες , καθημερινές που μας διασκέδαζαν και μας  δίδασκαν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου