ΔΙΑΒΑΖΑΜΕ ...... ΜΕ ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΛΑΜΠΑΣ …..
Δύσκολα τα σχολικά μας χρόνια .
Σχολείο ,δουλειές που μας ανέθεταν οι γονείς μας και λίγος χρόνος για παιχνίδι. Τετράδια και βιβλία λιγοστά και ιδίως τα
βιβλία τα αγοράζαμε ή οι πιο παλιοί μας έδιναν τα βιβλία τους .
Ο χρόνος που μας απέμενε για να διαβάσουμε
ήταν το βράδυ. Κάποιοι που είχαν βιβλία ήταν περιζήτητοι. Βρισκόμασταν πολλά
παιδιά μαζί και προσπαθούσαμε να διαβάσουμε για την άλλη μέρα. Ο Θεός να το πει
διάβασμα….. Επίσης όταν παρέδιδε ο δάσκαλος τα βοηθητικά μαθήματα Ιστορία, Φυσική και άλλα ανοίγαμε τα αυτιά
μας ,για να αρπάξουμε…το μάθημα. Ήμουν καλός σε αυτό ,όπως και σε όλα τα
μαθήματα.
Δίναμε ραντεβού σε ένα σπίτι για το βράδυ και όλη η παρέα κουβαλούσε τα
σύνεργα. Καθισμένοι γύρα από ένα σουφρά ,έπιπλο που τρώγαμε και οι μανάδες
έπλαθαν τα κουλούρια ή την κουλουρία ,κατάχαμα ,προσπαθούσαμε να διαβάσουμε.
Στη μέση του σουφρά βρισκόταν η λάμπα ,το μόνο φωτιστικό την εποχή εκείνη, με
πετρέλαιο και γυαλί, που φώτιζε αμυδρά. Αρχίζαμε από τα γραπτά ,Ελληνικά και
Μαθηματικά και μετά τα προφορικά. Οι πιο καλοί έλυναν τις ασκήσεις και οι άλλοι
αντέγραφαν . Στα προφορικά ,διάβαζε ο ένας
από το μοναδικό βιβλίο και οι άλλοι άκουγαν. Στο τέλος ο καλύτερος έκανε τη διήγηση και κάπου εκεί
τέλειωνε το «Νυχτερινό Σχολείο»….
Πόσες φορές δε σπάγαμε το γυαλί της
λάμπας και πόσες φορές δεν καταφέραμε να
μην καούμε….Αξέχαστα χρόνια. Και όμως καταφέραμε να μάθουμε γράμματα κάτω από
αυτές τις συνθήκες και να προκόψουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου