Τα πράγματα ήταν δύσκολα για μας τους μικρούς. ΄Επρεπε να υπακούμε στους μεγαλύτερους ,να είμαστε ευγενικοί και όχι πολύ ζωηροί. Γίνεται όμως παιδιά χωρίς τρέλες. Ακόμα και οι σοφές γιαγιάδες το αναγνώριζαν και έλεγαν . «Τα παιδιά είναι παιδεμός ». Και τι δεν κάναμε την εποχή εκείνη … Σήμερα βλέποντας τα παιδιά να ατακτούν βγαίνουμε από τα ρούχα μας. « Ξεχνάς τα δικά σου μου θυμίζουν οι πιο παλιές. Εσείς λίγα κάνατε».
΄Οπου υπάρχει καταπίεση υπάρχει και μεγάλη αντίδραση. Την εποχή εκείνη κάθε οικογένεια είχε τα δικά της δέντρα, κοτέτσια , κηπευτικά για να μπορέσει να επιζήσει. Μη μου πείτε ότι αν βρεθείτε κάτω από μια αχλαδιά , με τα αχλάδια ώριμα και ζουμερά και δε θα απλώσετε χέρι. Θα είστε ¨Αγιος.
Τα αυγά την εποχή εκείνη έπαιζαν το ρόλο του χρήματος. Με αυγά ψώνιζες από το μαγαζί οτιδήποτε. Και μιας και το χρήμα δεν υπήρχε ,τα αυγά ήταν πειρασμός. Πηγαίναμε λοιπόν σε κοτέτσια και παίρναμε αυγά ,για να αγοράσουμε κανένα γλυκό.
Η παρέα ήταν τρεις. Ο αρχηγός θα έμπαινε στο κοτέτσι να πάρει τα αυγά και οι άλλοι δύο φυλάγαμε τσίλιες. Ο ένας από τη μια μεριά και ο άλλος από την άλλη. Από τη μια μεριά υπήρχε μια μουριά γεμάτη νόστιμα μούρα, Ανέβηκα λοιπόν πάνω για να βλέπω μην έρθει ο νοικοκύρης του κοτετσιού και μας πιάσει στα πράσα . Θέλεις τα νόστιμα μούρα ,θέλεις η αφηρημάδα μου, δεν είδα το νοικοκύρη που πήγαινε να ταϊσει τις κότες, την ώρα που ο αρχηγός ήταν μέσα στο κοτέτσι και έπαιρνε τα αυγά. Και έτσι ο αρχηγός συνελήφθη « κλέπτων οπώρας» όπως έλεγαν οι παλιοί. Η τιμωρία από το δάσκαλο μεγάλη ,αλλά την υπέστη μόνο ο αρχηγός που δε μας πρόδωσε.
Είχε ένα "μεγάλο "στο χωριό που μας έβγαζε το λάδι . Πήγαινε εδώ ,πήγαινε εκεί ... Μια μέρα λοιπόν αποφασίσαμε να τον τιμωρήσουμε με το δικό μας παιδικό τρόπο. Φώτα στο χωριό δεν υπήρχαν τότε. Σκεφθήκαμε να δέσουμε στο στενό σοκάκι του χωριού , από τη μια άκρη στην άλλη ,ένα λεπτό σκοινί ,να μπλέξει και να πέσει. Το σχέδιο ήταν έτοιμο. Κάποιος ήταν κρυμμένος έξω από το καφενείο και μόλις έβγαινε για να περάσει από το στενό ,θα μας ειδοποιούσε να ετοιμάσουμε το σκοινί.Με το σφύριγμα λοιπόν όλα ήταν έτοιμα και μεις πάνω στο δώμα για να απολαύσουμε το κατόρθωμά μας . Το σκοτάδι «πίσσα» και ο στόχος πλησίαζε. Κάτι έγινε την τελευταία στιγμή και αυτός καθυστέρησε. Τον πέρασε κάποιος άλλος που έπεσε στην παγίδα και ξαπλώθηκε φαρδύς πλατύς.
Πόσα τέτοια γεγονότα μπορώ να διηγιέμαι με τις ώρες. Τα αφήνουμε για κάποια άλλη φορά.
΄Οπου υπάρχει καταπίεση υπάρχει και μεγάλη αντίδραση. Την εποχή εκείνη κάθε οικογένεια είχε τα δικά της δέντρα, κοτέτσια , κηπευτικά για να μπορέσει να επιζήσει. Μη μου πείτε ότι αν βρεθείτε κάτω από μια αχλαδιά , με τα αχλάδια ώριμα και ζουμερά και δε θα απλώσετε χέρι. Θα είστε ¨Αγιος.
Τα αυγά την εποχή εκείνη έπαιζαν το ρόλο του χρήματος. Με αυγά ψώνιζες από το μαγαζί οτιδήποτε. Και μιας και το χρήμα δεν υπήρχε ,τα αυγά ήταν πειρασμός. Πηγαίναμε λοιπόν σε κοτέτσια και παίρναμε αυγά ,για να αγοράσουμε κανένα γλυκό.
Η παρέα ήταν τρεις. Ο αρχηγός θα έμπαινε στο κοτέτσι να πάρει τα αυγά και οι άλλοι δύο φυλάγαμε τσίλιες. Ο ένας από τη μια μεριά και ο άλλος από την άλλη. Από τη μια μεριά υπήρχε μια μουριά γεμάτη νόστιμα μούρα, Ανέβηκα λοιπόν πάνω για να βλέπω μην έρθει ο νοικοκύρης του κοτετσιού και μας πιάσει στα πράσα . Θέλεις τα νόστιμα μούρα ,θέλεις η αφηρημάδα μου, δεν είδα το νοικοκύρη που πήγαινε να ταϊσει τις κότες, την ώρα που ο αρχηγός ήταν μέσα στο κοτέτσι και έπαιρνε τα αυγά. Και έτσι ο αρχηγός συνελήφθη « κλέπτων οπώρας» όπως έλεγαν οι παλιοί. Η τιμωρία από το δάσκαλο μεγάλη ,αλλά την υπέστη μόνο ο αρχηγός που δε μας πρόδωσε.
Είχε ένα "μεγάλο "στο χωριό που μας έβγαζε το λάδι . Πήγαινε εδώ ,πήγαινε εκεί ... Μια μέρα λοιπόν αποφασίσαμε να τον τιμωρήσουμε με το δικό μας παιδικό τρόπο. Φώτα στο χωριό δεν υπήρχαν τότε. Σκεφθήκαμε να δέσουμε στο στενό σοκάκι του χωριού , από τη μια άκρη στην άλλη ,ένα λεπτό σκοινί ,να μπλέξει και να πέσει. Το σχέδιο ήταν έτοιμο. Κάποιος ήταν κρυμμένος έξω από το καφενείο και μόλις έβγαινε για να περάσει από το στενό ,θα μας ειδοποιούσε να ετοιμάσουμε το σκοινί.Με το σφύριγμα λοιπόν όλα ήταν έτοιμα και μεις πάνω στο δώμα για να απολαύσουμε το κατόρθωμά μας . Το σκοτάδι «πίσσα» και ο στόχος πλησίαζε. Κάτι έγινε την τελευταία στιγμή και αυτός καθυστέρησε. Τον πέρασε κάποιος άλλος που έπεσε στην παγίδα και ξαπλώθηκε φαρδύς πλατύς.
Πόσα τέτοια γεγονότα μπορώ να διηγιέμαι με τις ώρες. Τα αφήνουμε για κάποια άλλη φορά.
