"Το Δημοτικό Σχολείο"
" Η εκκλησία του Ταξιάρχη"
" Το κτήριο του Μουσείου"
" Το καφενείο -Λέσχη"
" Η βρυσούλα στην περιοχή κάμπου"
" Η εκκλησία του Ταξιάρχη"
" Το κτήριο του Μουσείου"
" Το καφενείο -Λέσχη"
" Η βρυσούλα στην περιοχή κάμπου"
Χρόνια τώρα βλέπαμε ότι το χωριό ,χρόνο με το χρόνο, μέρα με τη μέρα μίκραινε ,χανόταν ,αλλά εμείς κάναμε πως δε βλέπαμε. Στρουθοκαμηλίζαμε.
Στη δεκαετία του -60 με -70 πάρα πολλοί χωριανοί έφυγαν από το χωριό για την πόλη της Ρόδου. Ο τουρισμός ήταν στην άνθισή του ,Γυμνάσιο στο Γεννάδι δεν υπήρχε και η αγροτική ζωή σκληρή και αντιοικονομική. Σε λίγα χρόνια έκλεισε το σχολείο, όπως έκλεισαν τα σχολεία και στα γύρω χωριά. Οι κάτοικοι συνδύαζαν τη γεωργία με τον τουρισμό . Γίνονταν προσπάθειες οι κάτοικοι να παραμείνουν και το χωριό να κρατηθεί.
Σήμερα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Οι μόνιμοι κάτοικοι πολύ λίγοι και αυτοί ηλικιωμένοι. Εδώ και δυο μήνες ο Παπα-Ματθαίος , ο σεβάσμιος αυτός άνθρωπος ,λόγω ηλικίας σταμάτησε να λειτουργεί. Συνταξιοδοτήθηκε. Το χωριό έμεινε χωρίς Παπά και μόνο κάποιες Κυριακές λειτουργεί παπάς, απεσταλμένος από τη Μητρόπολη. Οι μόνιμοι κάτοικοι παραπονούνται και ζητούν παπά. Και έχουν δίκαιο.
Πέρα από το κτύπημα αυτό ,ήρθε και το δεύτερο. Το μοναδικό καφενείο του χωριού έκλεισε και η Λέσχη μένει κλειστή και έρημη. Μεγάλο πλήγμα για τους μόνιμους κατοίκους , τους Μεσαναγρενούς που πηγαίνουν στο χωριό από τη Ρόδο ,αλλά και για τους επισκέπτες. Εκατοντάδες τουρίστες που επισκέπτονται το χωριό καθημερινά ,δεν έχουν ένα ποτήρι νερό , δεν μπορούν να μπουν στην εκκλησία της Παναγιάς ,στολίδι του χωριού και γενικά επικρατεί μια κακή κατάσταση ,που αν δεν αντιμετωπιστεί σύντομα θα έχει και τις συνέπειές της.
Το Μουσείο ,που το κτήριο σχεδόν έχει τελειώσει ,βάλτωσε λόγω της οικονομικής συγκυρίας και οι εργασίες έχουν σταματήσει.
Η Ποδοσφαιρική ομάδα, η Α.Ε.Μ. που είχε μια αξιόλογη πορεία στο Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο ,διαλύθηκε ,γιατί δεν υπήρχαν άνθρωποι να μπουν στο Συμβούλιο και να συνεχίσουν τη λειτουργία της . Το ίδιο είχε συμβεί και με το Πολιτιστικό Σύλλογο , ο οποίος είχε μείνει αδρανής για δέκα χρόνια ,επειδή κάποιοι δε φρόντισαν δώσουν συνέχεια. Σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος λειτουργεί ,προσφέρει ,αλλά συνεχώς με τους ίδιους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι, ότι πρέπει να συμμετέχουμε ,να βοηθάμε και όχι μόνο να κάνουμε στείρα κριτική και να γκρινιάζουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μπει σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο ,αλλά στην κριτική είναι πρώτοι. Απολαμβάνουν όμως τις εκδηλώσεις του Συλλόγου και πίνουν τον καφέ τους ή βλέπουν τηλεόραση ,στις αίθουσες που έχει φτιάξει ο Σύλλογος.
Τα κτήματα του Κάμπου εδώ και 40 χρόνια , ενώ έχουν πληρωθεί δεν μπορούν να μεταβιβαστούν σ τους γεωργούς λόγω κάποιων λαθών στα τοπογραφικά. Τα λάθη αυτά διορθώθηκαν με τη βοήθεια της Νομαρχίας ,αλλά η Εφορεία Δημοσίων κτημάτων κωφεύει.
Προβλήματα ,προβλήματα δύσκολα ,αλλά αντιμετωπίσιμα . Κάτι πρέπει να γίνει . Ο Δήμος ,το Τοπικό Συμβούλιο , Η Εκκλησιαστική Επιτροπή , ο Πολιτιστικός Σύλλογος και όλοι οι χωριανοί ,πρέπει να σκύψουμε στα προβλήματα και να δώσουμε λύσεις. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αδράνεια από όλους τους φορείς ,που μου θυμίζει ασθενή που βρίσκεται στην εντατική και όλοι περιμένουν το μοιραίο.
Πιστεύουμε ότι γρήγορα πρέπει να γίνει μια συνάντηση όλων , να λυθεί το πρόβλημα του παπά , του καφενείου και προπάντων του Μουσείου. Λύσεις υπάρχουν και λύσεις θα προταθούν ,φτάνει όλοι μαζί να βοηθήσουμε και να αφήσουμε στην πάντα , προσωπικά και εγωισμούς.
Στη δεκαετία του -60 με -70 πάρα πολλοί χωριανοί έφυγαν από το χωριό για την πόλη της Ρόδου. Ο τουρισμός ήταν στην άνθισή του ,Γυμνάσιο στο Γεννάδι δεν υπήρχε και η αγροτική ζωή σκληρή και αντιοικονομική. Σε λίγα χρόνια έκλεισε το σχολείο, όπως έκλεισαν τα σχολεία και στα γύρω χωριά. Οι κάτοικοι συνδύαζαν τη γεωργία με τον τουρισμό . Γίνονταν προσπάθειες οι κάτοικοι να παραμείνουν και το χωριό να κρατηθεί.
Σήμερα τα πράγματα δεν πάνε καλά. Οι μόνιμοι κάτοικοι πολύ λίγοι και αυτοί ηλικιωμένοι. Εδώ και δυο μήνες ο Παπα-Ματθαίος , ο σεβάσμιος αυτός άνθρωπος ,λόγω ηλικίας σταμάτησε να λειτουργεί. Συνταξιοδοτήθηκε. Το χωριό έμεινε χωρίς Παπά και μόνο κάποιες Κυριακές λειτουργεί παπάς, απεσταλμένος από τη Μητρόπολη. Οι μόνιμοι κάτοικοι παραπονούνται και ζητούν παπά. Και έχουν δίκαιο.
Πέρα από το κτύπημα αυτό ,ήρθε και το δεύτερο. Το μοναδικό καφενείο του χωριού έκλεισε και η Λέσχη μένει κλειστή και έρημη. Μεγάλο πλήγμα για τους μόνιμους κατοίκους , τους Μεσαναγρενούς που πηγαίνουν στο χωριό από τη Ρόδο ,αλλά και για τους επισκέπτες. Εκατοντάδες τουρίστες που επισκέπτονται το χωριό καθημερινά ,δεν έχουν ένα ποτήρι νερό , δεν μπορούν να μπουν στην εκκλησία της Παναγιάς ,στολίδι του χωριού και γενικά επικρατεί μια κακή κατάσταση ,που αν δεν αντιμετωπιστεί σύντομα θα έχει και τις συνέπειές της.
Το Μουσείο ,που το κτήριο σχεδόν έχει τελειώσει ,βάλτωσε λόγω της οικονομικής συγκυρίας και οι εργασίες έχουν σταματήσει.
Η Ποδοσφαιρική ομάδα, η Α.Ε.Μ. που είχε μια αξιόλογη πορεία στο Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο ,διαλύθηκε ,γιατί δεν υπήρχαν άνθρωποι να μπουν στο Συμβούλιο και να συνεχίσουν τη λειτουργία της . Το ίδιο είχε συμβεί και με το Πολιτιστικό Σύλλογο , ο οποίος είχε μείνει αδρανής για δέκα χρόνια ,επειδή κάποιοι δε φρόντισαν δώσουν συνέχεια. Σήμερα ο Πολιτιστικός Σύλλογος λειτουργεί ,προσφέρει ,αλλά συνεχώς με τους ίδιους ανθρώπους. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι, ότι πρέπει να συμμετέχουμε ,να βοηθάμε και όχι μόνο να κάνουμε στείρα κριτική και να γκρινιάζουμε. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν μπει σε ένα Διοικητικό Συμβούλιο ,αλλά στην κριτική είναι πρώτοι. Απολαμβάνουν όμως τις εκδηλώσεις του Συλλόγου και πίνουν τον καφέ τους ή βλέπουν τηλεόραση ,στις αίθουσες που έχει φτιάξει ο Σύλλογος.
Τα κτήματα του Κάμπου εδώ και 40 χρόνια , ενώ έχουν πληρωθεί δεν μπορούν να μεταβιβαστούν σ τους γεωργούς λόγω κάποιων λαθών στα τοπογραφικά. Τα λάθη αυτά διορθώθηκαν με τη βοήθεια της Νομαρχίας ,αλλά η Εφορεία Δημοσίων κτημάτων κωφεύει.
Προβλήματα ,προβλήματα δύσκολα ,αλλά αντιμετωπίσιμα . Κάτι πρέπει να γίνει . Ο Δήμος ,το Τοπικό Συμβούλιο , Η Εκκλησιαστική Επιτροπή , ο Πολιτιστικός Σύλλογος και όλοι οι χωριανοί ,πρέπει να σκύψουμε στα προβλήματα και να δώσουμε λύσεις. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αδράνεια από όλους τους φορείς ,που μου θυμίζει ασθενή που βρίσκεται στην εντατική και όλοι περιμένουν το μοιραίο.
Πιστεύουμε ότι γρήγορα πρέπει να γίνει μια συνάντηση όλων , να λυθεί το πρόβλημα του παπά , του καφενείου και προπάντων του Μουσείου. Λύσεις υπάρχουν και λύσεις θα προταθούν ,φτάνει όλοι μαζί να βοηθήσουμε και να αφήσουμε στην πάντα , προσωπικά και εγωισμούς.
