" Πρωτοπόροι παντού"

Το χωριό μικρό και οι κάτοικοι ασχολούνταν με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Η γεωργία ιδίως ήταν δύσκολη δουλειά. ΄Επρεπε από το Φθινόπωρο οι γεωργοί να λοκοπήσουν ( να καθαρίσουν τα χωράφια από τα χόρτα ) ,να σπείρουν τα χωράφια με τα ζώα ,μέρες ατέλειωτες , να θερίσουν τα σπαρτά με τα χέρια και τα δρεπάνια ,να κουβαλήσουν τα στάχια στα αλώνια , να τα αλωνέψουν, για να βγάλουν το πολυπόθητο σιτάρι. Ο χρόνος αρκετός για όλες αυτές τις δουλειές και η δουλειά δύσκολη και ατέλειωτη.
Θέλεις οι Αμερικανοί μετανάστες ,θέλεις κάποιοι κάτοικοι του χωριού πιο δραστήριοι και προοδευτικοί ,αποφάσισαν να καλυτερέψουν τη ζωή τους και να την κάνουν πιο άνετη. Στην αρχή αγόρασαν ένα τρακτέρ ,αλυσιοφόρο ,κατάλληλο για τα ορεινά μέρη του χωριού. Μαζί πήραν και μια ρεμούλκα για να φορτώνουν τα στάχια.
Όλα αυτά έγιναν μέσα από τον αγροτικό Συνεταιρισμό και τη βοήθεια των Αμερικανών Μεταναστών. Θυμάμαι πως αντικρίσαμε όλα αυτά ,εμείς οι μικροί. Πράγματα πρωτοφανή και απίστευτα. Μάλιστα όταν κάναμε και την πρώτη μας βόλτα ,η χαρά μας ήταν απερίγραπτη. Να βλέπεις το τρακτέρ να οργώνει τα χωράφια και το καλοκαίρι να μεταφέρονται τα στάχια σε χρόνο ρεκόρ. Αργότερα όταν ήρθε και Θεριζοαλωνιστική Μηχανή, η ζωή των χωριανών καλυτέρεψε .Η δουλειά τους έγινε πιο εύκολη και πιο απλή. ΄Εκτισαν και ένα κτήριο κοντά στο σημερινό γήπεδο ,για να βάζουν τα μηχανήματα μέσα. Το σπίτι της μηχανής λέγαμε.
Την εποχή εκείνη ,ο Συνεταιρισμός του Μεσαναγρού ,ήταν ο καλύτερος όλων των χωριών της Ρόδου. Αργότερα έφεραν και άλλα μηχανήματα ,αλέτρια ,μηχανή για να φτιάχνουν μπάλες από άχυρο και όλα κυλούσαν καλά.
Όπως όλα τα καλά έχουν ένα τέλος ,έτσι και ο Συνεταιρισμός άρχισε να παρακμάζει και τη θέση του πήραν οι ιδιώτες.