"Ομιλία του Δασκάλου Γιάννη Καραγιάννη που εκφωνήθηκε στην Εξόδιο Ακολουθία,για τον αείμνηστο Παπα-Ματθαίο"

  Σήμερα  ο Μεσαναγρός ,θρηνεί το χαμό του πνευματικού του πατέρα ,του παπα-Ματθαίου ,του άξιου κληρικού ,του καλού οικογενειάρχη και πάνω από όλα του πραγματικού ανθρώπου. Κληρικός και παπα-Ματθαίος, οι δυο αυτές λέξεις, ταυτίζονται.

Ο Παπα-Ματθαίος, γεννήθηκε στο Μεσαναγρό το 1922 , όπου και τέλειωσε το Δημοτικό Σχολείο και την πρώτη Γυμνασίου. Το 1937 εργάστηκε στο εμπορικό κατάστημα του Σταύρου Φυστικάκη , στην πόλη της Ρόδου . Ταυτόχρονα στις ελεύθερες ώρες του παρακολουθούσε μαθήματα  Βυζαντινής Μουσικής . Δάσκαλοί του, ο Ευάγγελος Μουτάφης και ο Πρωτοσύγκελος Απόστολος. Η φοίτηση στη σχολή ήταν τετραετής.

     Το 1940 , όταν άρχισαν οι βομβαρδισμοί στην πόλη της Ρόδου , γύρισε στο Μεσαναγρό. Στο Μεσαναγρό άνοιξε ένα παντοπωλείο και εργάστηκε ως Γραμματέας στο Γεωργικό Συνεταιρισμό του χωριού. Αργότερα ,έγινε και Πρόεδρος του Συνεταιρισμού. Από το 1944 έως το 1987 ,ήταν δεξιός ψάλτης στην εκκλησία του Ταξιάρχη. ΄Οσοι επισκέφτοντο το χωριό και πήγαιναν στην εκκλησία ,είχαν να λένε ,για την υπέροχη φωνή του και το υπέροχο ψάλσιμό του.

   Το 1987 στις 11 Απριλίου χειροτονήθηκε  Διάκος στον Ευαγγελισμό και στις 12 Απριλίου  χειροτονήθηκε  Ιερέας ,στην Μητρόπολη , από το Μακαριστό Μητροπολίτη Σπυρίδωνα.

  Υπηρέτησε ως ιερέας το Μεσαναγρό 23 χρόνια . Από το 1987 έως το Φεβρουάριο του 2010 που συνταξιοδοτήθηκε λόγω ηλικίας.  Υπηρέτησε το Μεσαναγρό με προσήκοντα ζήλον ,πιστός στα θεία και στην παράδοση. Αγάπησε και συμπαραστάθηκε  όλους τους Μεσαναγρενούς και εάν κάποιον αδίκησε ζητούσε ταπεινά συγγνώμη ,όπως έλεγε.

   Συνεργάστηκε άψογα με όλες τις εκκλησιαστικές Επιτροπές και επί των ημερών του εκτελέστηκαν σπουδαία έργα.

  Η Αγιογράφηση του Ιερού ναού Ταξιαρχών ,που έγινε με την οικονομική ενίσχυση όλων των Μεσαναγρενών.

   Η πλακόστρωση του αύλειου χώρου και της γύρω από την εκκλησία περιοχής.

   Η τοποθέτηση ψηφιδωτού στο δάπεδο της εκκλησία , η συντήρηση των μοναστηριών ,θυρών και παραθύρων της εκκλησίας.

 Η Ανακαίνιση του Κοιμητηρίου της Αγίας Σοφίας.

 ΄Εργα στο μοναστήρι του Αγίου Θωμά και τόσα άλλα.

 Παρέμεινε στη θέση του ως Ιερέας  έως της ηλικίας των 88 ετών , για να εξυπηρετεί τα πνευματικά του παιδιά και για να κρατά ανοιχτό τον Ταξιάρχη ,όπως έλεγε.. Ο χρόνος όμως που καταβάλλει τους πάντες ,ανάγκασε τον παπα-Ματθαίο να συνταξιοδοτηθεί το 2010.

  .

   Για μας η απουσία του παπα-Ματθαίου είναι σημαντική. Το χωριό έχασε τον πνευματικό του πατέρα . Είναι δύσκολο να βρεθεί άλλος που θα καλύψει το κενόν αυτό. Όλα αυτά τα χρόνια ήταν υπόδειγμα παπά και ανθρώπου. ΄Ολοι οι χωριανοί τον αγαπούσαν ,το σέβονταν και νοσταλγούσαν  το υπέροχο ψάλσιμό του . ΄Ηταν από τους καλύτερους ψάλτες . Όταν έψαλλε η μελωδία του σε συνέπαιρνε.  Δεν υπήρξε ημέρα και ώρα  ,που να μην ήταν παρών στα συμβαίνοντα στο χωριό. ΄Ηταν το ηθικό παράδειγμα παπά και ανθρώπου.

 Και ως οικογενειάρχης υπήρξε άψογος. Τα παιδιά του μεγάλωσαν σε ηθικό οικογενειακό κλίμα και  ο παπα-Ματθαίος τα καμάρωνε.

  Εάν ήθελε κάποιος να χαρακτηρίσει τον παπά- Ματθαίο, θα τον χαρακτήριζε πρότυπο Ιερέα, ανθρώπου ,καλού οικογενειάρχη και ανθρώπου προς μίμηση.

   Προσωπικά όσες φορές συνεργάστηκα μαζί του ,ως Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου , έμαθα πολλά  ,διδάχθηκα υπομονή και επιμονή και πάνω από όλα ανθρωπιά.

 Σήμερα θα τολμήσω να μιλήσω εγκωμιαστικά για σένα Παπα-Ματθαίο, που ως άνθρωπος υπήρξες απλοϊκός, ταπεινός τη καρδία, πράος    και υπόδειγμα ανθρώπου και κληρικού. Λέξεις όπως μίσος ,εκδίκηση ,συμφέρον , δεν υπήρξαν στο λεξιλόγιό σου ,αλλά ούτε και στη σκέψη σου. Διακρινόσουν για την πίστη σου ,την αξιοπρέπεια και την παρρησία ,αλλά πάνω από όλα τοποθετούσες το καθήκον.

Αγάπησες το  ποίμνιό σου και σε αγάπησε και αυτό και δεν ήθελες να πικράνεις κανένα  και πάντα ζητούσες συγγνώμη αν άθελά σου πίκραινες κάποιο.

Σήμερα όλη σου η οικογένεια , η Πρεσβυτέρα  και τα παιδιά σου θρηνούν το χαμό σου. Θρηνούν ,γιατί χάνουν τον άξιο πατέρα τους. Μαζί τους θρηνεί και μια άλλη σου οικογένεια . Θρηνεί ολόκληρο το χωριό  και οι απανταχού Μεσαναγρενοί ,που στερούνται τον πνευματικό τους πατέρα. Μαζί θρηνεί και ο Πολιούχος του χωριού, ο Ταξιάρχης ,που τόσο αγάπησες και υπηρέτησες.

  Δυο πράγματα ήθελες  να δεις να πραγματοποιούνται ,πριν αποδημήσεις εις Κύριον , όπως μου έλεγες ,όταν συζητούσαμε .Σε ευχαριστώ για αυτές τις συζητήσεις ,γιατί με έκαναν πιο σοφό. Το Μουσείο και την τοποθέτηση ιερέα στον Ταξιάρχη.

Το πρώτο σύντομα θα υλοποιηθεί, γιατί το έργο έχει ενταχθεί σε πρόγραμμα . Το δεύτερο, η τοποθέτηση ιερά στον Ταξιάρχη σε πλήγωνε. –Γιάννη μού έλεγες , δεν αντέχω τις μεγάλες μέρες η καμπάνα του Ταξιάρχη να μένει βουβή. Πιστεύουμε και αυτό σύντομα να πραγματοποιηθεί , με ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Κυρίλλου, που  τόσο αγαπά το Μεσαναγρό.

Ας  είναι « μακαρία η οδός η πορεύει σήμερον» ,Σεβαστέ ,πνευματικέ μας πατέρα . Ας είναι η μνήμη σου αιωνία  και ελαφρύ το χώμα της Μεσαναγρενής γης ,που θα σκεπάσει το ΄Αγιο σώμα σου.