- «Φτου ξελευθερία για όλους!», ακούγεται μια φωνή από χαμηλά και το παιδάκι γύρισε να κοιτάξει…
Με δυσκολία είδε ένα μικρό, χλωμό αστεράκι, να στέκεται χαμογελαστό στο μπαλκόνι του δωματίου του, στη θέση που φυλούσε.
Είναι ένα αστεράκι που κάθεται πάντα χαμηλά στον ουρανό. Βγάζει μια πολύ θολή λάμψη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το έχουν δει ποτέ. Η λάμψη του είναι τόσο θολή που δεν το προσέχουν. Αν ποτέ όμως κοιτάξεις χαμηλά στον ουρανό, θα το δεις πάντα εκεί.
Αυτό το χλωμό και αδύναμο αστεράκι κατάφερε να νικήσει. Έκατσε ήσυχο στη θέση του, δεν έτρεξε να κρυφτεί. Κι όταν το παιδάκι άρχισε να σκαρφαλώνει με μανία για να βρει τα πιο φωτεινά αστέρια, εκείνο κατέβηκε σιγά-σιγά στο μπαλκόνι. Δεν χρειαζόταν σύννεφο να κρυφτεί. Ήξερε πως με την θολή του λάμψη, οι άνθρωποι δεν το προσέχουν. Και είχε δίκιο. Το παιδάκι δεν το πρόσεξε. Παρόλο που το χλωμό αστεράκι είναι μικρούλι και αδύναμο είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Ήξερε πως μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι για τους φίλους του.
- «Φτου ξελευθερία για όλους!», φώναξε πάλι δυνατά το χλωμό αστεράκι και όλα τα αστέρια βγήκαν από τις κρυψώνες τους και άρχισαν να γελάνε.
Το χλωμό αστεράκι ανέβηκε πάλι ψηλά στον ουρανό και άρχισε να γελάει και να διασκεδάζει μαζί με τους φίλους του, τα άλλα αστέρια. Όλα μαζί τα αστέρια σηκώνουν το χλωμό αστεράκι στις κορυφές τους και αρχίζουν να φωνάζουν «Ζήτω! Ζήτω!». Δεν σταματούσαν να του δίνουν συγχαρητήρια και να του λένε πόσο περήφανα είναι για εκείνο.
- «Ξέραμε ότι μπορούμε να βασιστούμε σε σένα», του είπε ένα από τα πιο φωτεινά και δυνατά αστέρια του ουρανού.
Το παιδάκι απογοητεύτηκε πολύ. Έχασε από ένα μικρό, χλωμό αστεράκι. Τα πιο φωτεινά και δυνατά αστέρια τα βρήκε. Στεναχωρήθηκε και είπε στον εαυτό του:
- «Βρήκα τα καλύτερα αστέρια. Βρήκα τα πιο δυνατά αστέρα. Όμως ένα μικρό, ήσυχο, αδύναμο αστεράκι με νίκησε. Είναι αδικία!»
Κατέβηκε στη γη με το κεφάλι χαμηλά για την ήττα του από κάποιον τόσο αδύναμο.
Όταν κατέβηκε έκατσε στο μπαλκόνι του δωματίου του και κοίταξε ψηλά στον ουρανό. Τα αστέρια χόρευαν και τραγουδούσαν όλα μαζί. Πανηγύριζαν τη νίκη τους. Έτσι όπως διασκέδαζαν και γελούσαν όλα μαζί έβγαζαν την πιο δυνατή λάμψη τους. Μια λάμψη τόσο δυνατή που το ένα αστέρι φώτιζε το άλλο. Πλέον ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει πιο ήταν το χλωμό αστεράκι με τη θολή λάμψη που το νίκησε. Όλα τα αστέρια φαινόντουσαν ίσα πάνω στον ουρανό.
- «Είναι λες και με νίκησαν όλα μαζί και όχι μόνο του το μικρό αστεράκι.», είπε το παιδάκι στον εαυτό του.
Δεν το ένοιαζε πλέον που έχασε. Κατάλαβε πως κανένα αστέρι δεν είναι πιο ασήμαντο ή πιο αδύναμο. Κάθε αστέρι είναι διαφορετικό. Το κάθε αστέρι έχει τη δική του λάμψη, το δικό του μέγεθος και τη δική του δύναμη. Μια δύναμη που κάνει κάθε αστέρι, είτε μικρό είτε μεγάλο, είτε θολό είτε λαμπερό, να είναι δυνατό. Κατάλαβε πως δεν έχασε από το πιο αδύναμο αστέρι. Έχασε από τον συνδυασμό των αστεριών και την ομαδικότητα τους. Η εμπιστοσύνη που έδειχνε το ένα αστέρι στο άλλο. Η αγάπη και η φιλία των αστεριών. Η διάθεση τους να παίξουν για να περάσουν καλά και όχι για να νικήσουν. Αυτά τα μικρά πραγματάκια νίκησαν το παιδάκι.
Το παιδάκι έπαιζε για τη νίκη. Ο ζήλος του να βρει τα πιο φωτεινά και δυνατά αστέρια το τύφλωσαν και δεν είδε το χλωμό αστεράκι. Έπαιξε για τη νίκη και έχασε τη διασκέδαση. Στεναχωρήθηκε πολύ που έχασε και δεν έμεινε στον ουρανό να συγχαρεί τα αστέρια. Κατέβηκε βιαστικά στο μπαλκόνι του δωματίου του και έχασε τους χορούς και τα τραγούδια. Έχασε την διασκέδαση την ώρα που έπαιζε κρυφτό πίσω από τα σύννεφα. Έχασε και την διασκέδαση μετά το παιχνίδι. Τα έχασε λόγω του ζήλου του για τη νίκη.
Δεν ήταν πλέον απογοητευμένο με την ήττα του. Ήταν στεναχωρημένο που δεν διασκέδασε.
- «Την επόμενη φορά που θα παίξω, θα διασκεδάσω», είπε στον εαυτό του.
Το παιδάκι κουράστηκε και νύσταξε με τόσο τρέξιμο στα σύννεφα. Πήγε στο κρεβάτι του και ξάπλωσε κάτω από τα σκεπάσματα. Κοίταξε ψηλά και έκανε μια ευχή:
- «Μακάρι, αύριο όταν ξυπνήσω όλος ο κόσμος να σκέφτεται και να φέρεται όπως τα αστέρια εκεί πάνω. Όλα θα είναι πιο όμορφα τότε.»
Έκλεισε τα ματιά του και λίγο πριν κοιμηθεί ψιθύρισε:
- «Καληνύχτα αστέρια.»
Με δυσκολία είδε ένα μικρό, χλωμό αστεράκι, να στέκεται χαμογελαστό στο μπαλκόνι του δωματίου του, στη θέση που φυλούσε.
Είναι ένα αστεράκι που κάθεται πάντα χαμηλά στον ουρανό. Βγάζει μια πολύ θολή λάμψη. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν το έχουν δει ποτέ. Η λάμψη του είναι τόσο θολή που δεν το προσέχουν. Αν ποτέ όμως κοιτάξεις χαμηλά στον ουρανό, θα το δεις πάντα εκεί.
Αυτό το χλωμό και αδύναμο αστεράκι κατάφερε να νικήσει. Έκατσε ήσυχο στη θέση του, δεν έτρεξε να κρυφτεί. Κι όταν το παιδάκι άρχισε να σκαρφαλώνει με μανία για να βρει τα πιο φωτεινά αστέρια, εκείνο κατέβηκε σιγά-σιγά στο μπαλκόνι. Δεν χρειαζόταν σύννεφο να κρυφτεί. Ήξερε πως με την θολή του λάμψη, οι άνθρωποι δεν το προσέχουν. Και είχε δίκιο. Το παιδάκι δεν το πρόσεξε. Παρόλο που το χλωμό αστεράκι είναι μικρούλι και αδύναμο είχε εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Ήξερε πως μπορούσε να κερδίσει το παιχνίδι για τους φίλους του.
- «Φτου ξελευθερία για όλους!», φώναξε πάλι δυνατά το χλωμό αστεράκι και όλα τα αστέρια βγήκαν από τις κρυψώνες τους και άρχισαν να γελάνε.
Το χλωμό αστεράκι ανέβηκε πάλι ψηλά στον ουρανό και άρχισε να γελάει και να διασκεδάζει μαζί με τους φίλους του, τα άλλα αστέρια. Όλα μαζί τα αστέρια σηκώνουν το χλωμό αστεράκι στις κορυφές τους και αρχίζουν να φωνάζουν «Ζήτω! Ζήτω!». Δεν σταματούσαν να του δίνουν συγχαρητήρια και να του λένε πόσο περήφανα είναι για εκείνο.
- «Ξέραμε ότι μπορούμε να βασιστούμε σε σένα», του είπε ένα από τα πιο φωτεινά και δυνατά αστέρια του ουρανού.
Το παιδάκι απογοητεύτηκε πολύ. Έχασε από ένα μικρό, χλωμό αστεράκι. Τα πιο φωτεινά και δυνατά αστέρια τα βρήκε. Στεναχωρήθηκε και είπε στον εαυτό του:
- «Βρήκα τα καλύτερα αστέρια. Βρήκα τα πιο δυνατά αστέρα. Όμως ένα μικρό, ήσυχο, αδύναμο αστεράκι με νίκησε. Είναι αδικία!»
Κατέβηκε στη γη με το κεφάλι χαμηλά για την ήττα του από κάποιον τόσο αδύναμο.
Όταν κατέβηκε έκατσε στο μπαλκόνι του δωματίου του και κοίταξε ψηλά στον ουρανό. Τα αστέρια χόρευαν και τραγουδούσαν όλα μαζί. Πανηγύριζαν τη νίκη τους. Έτσι όπως διασκέδαζαν και γελούσαν όλα μαζί έβγαζαν την πιο δυνατή λάμψη τους. Μια λάμψη τόσο δυνατή που το ένα αστέρι φώτιζε το άλλο. Πλέον ήταν δύσκολο να ξεχωρίσει πιο ήταν το χλωμό αστεράκι με τη θολή λάμψη που το νίκησε. Όλα τα αστέρια φαινόντουσαν ίσα πάνω στον ουρανό.
- «Είναι λες και με νίκησαν όλα μαζί και όχι μόνο του το μικρό αστεράκι.», είπε το παιδάκι στον εαυτό του.
Δεν το ένοιαζε πλέον που έχασε. Κατάλαβε πως κανένα αστέρι δεν είναι πιο ασήμαντο ή πιο αδύναμο. Κάθε αστέρι είναι διαφορετικό. Το κάθε αστέρι έχει τη δική του λάμψη, το δικό του μέγεθος και τη δική του δύναμη. Μια δύναμη που κάνει κάθε αστέρι, είτε μικρό είτε μεγάλο, είτε θολό είτε λαμπερό, να είναι δυνατό. Κατάλαβε πως δεν έχασε από το πιο αδύναμο αστέρι. Έχασε από τον συνδυασμό των αστεριών και την ομαδικότητα τους. Η εμπιστοσύνη που έδειχνε το ένα αστέρι στο άλλο. Η αγάπη και η φιλία των αστεριών. Η διάθεση τους να παίξουν για να περάσουν καλά και όχι για να νικήσουν. Αυτά τα μικρά πραγματάκια νίκησαν το παιδάκι.
Το παιδάκι έπαιζε για τη νίκη. Ο ζήλος του να βρει τα πιο φωτεινά και δυνατά αστέρια το τύφλωσαν και δεν είδε το χλωμό αστεράκι. Έπαιξε για τη νίκη και έχασε τη διασκέδαση. Στεναχωρήθηκε πολύ που έχασε και δεν έμεινε στον ουρανό να συγχαρεί τα αστέρια. Κατέβηκε βιαστικά στο μπαλκόνι του δωματίου του και έχασε τους χορούς και τα τραγούδια. Έχασε την διασκέδαση την ώρα που έπαιζε κρυφτό πίσω από τα σύννεφα. Έχασε και την διασκέδαση μετά το παιχνίδι. Τα έχασε λόγω του ζήλου του για τη νίκη.
Δεν ήταν πλέον απογοητευμένο με την ήττα του. Ήταν στεναχωρημένο που δεν διασκέδασε.
- «Την επόμενη φορά που θα παίξω, θα διασκεδάσω», είπε στον εαυτό του.
Το παιδάκι κουράστηκε και νύσταξε με τόσο τρέξιμο στα σύννεφα. Πήγε στο κρεβάτι του και ξάπλωσε κάτω από τα σκεπάσματα. Κοίταξε ψηλά και έκανε μια ευχή:
- «Μακάρι, αύριο όταν ξυπνήσω όλος ο κόσμος να σκέφτεται και να φέρεται όπως τα αστέρια εκεί πάνω. Όλα θα είναι πιο όμορφα τότε.»
Έκλεισε τα ματιά του και λίγο πριν κοιμηθεί ψιθύρισε:
- «Καληνύχτα αστέρια.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου