Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

" Πάσχα στο Μεσαναγρό "





Το Μεγάλο Σάββατο στις 11 η ώρα χτυπούσε η καμπάνα για την πρώτη Ανάσταση. Οι νέοι του χωριού πήγαιναν στο προαύλιο της εκκλησίας για να ανάψουν τον « καλαφουνό». ΄Ολοι οι χωριανοί που πήγαιναν στην εκκλησία έπρεπε να περάσουν να δουν τον καλαφουνό και να κάνουν τα σχόλιά τους. Φέτος είναι καλύτερος ή φέτος δε μαζέψατε πολλά ξύλα και δεν αξίζει. Μόλις χτυπούσε η εκκλησία ,η κλησάρισσα κρατώντας ένα αναμμένο φαναράκι γύριζε σπίτι σπίτι και ξυπνούσε τους πιστούς για να έρθουν στην εκκλησία και αυτοί της έδιναν κουλούρια και πασχαλινά αυγά. ¨Ολοι ντυμένοι στα καλά τους κρατώντας λαμπάδες και στις τσέπες αυγά γέμιζαν την εκκλησία. Μόλις πλησίαζε να πει ο παπάς «το ¨Χριστός Ανέστη » ,έβγαιναν στον πρόναο και άρχιζαν οι ψαλμοί. Με το Χριστός Ανέστη έπεφταν και οι πρώτες κροτίδες και ο θόρυβος σου τρυπούσε τα αυτιά. ΄Ολοι τσούγκριζαν τα αυγά τους και προσπαθούσαν να νικήσουν τους άλλους. Μετά ένας άνθρωπος ,συνήθως ο ψάλτης , έκλεινε την πόρτα ,στεκόταν πίσω και δεν άφηνε τον παπά και τους πιστούς να μπουν. Και « τις εστίν ο βασιλεύς της δόξης » έλεγε ο ψάλτης και ο παπάς απαντούσε « Κύριος δυνατός…»,Αυτό γινόταν τρεις φορές και την τελευταία ο παπάς κλωτσούσε την πόρτα για να ανοίξει. Ήταν κάτι συμβολικό. Ο Χριστός που νικά τον ΄Αδη. Τις περισσότερες φορές ο ψάλτης απομακρυνόταν και η πόρτα άνοιγε εύκολα .Κάποιες φορές ο ψάλτης πείσμωνε κρατούσε γερά την πόρτα και δεν άφηνε τον παπά να μπει. Θυμάμαι ατυχήματα , όταν η πόρτα χτύπησε αυτόν που ήταν πίσω της.
Την άλλη μέρα γινόταν η δεύτερη Ανάσταση. Γινόταν συνήθως απόγευμα , γιατί περίμεναν τους βοσκούς να γυρίσουν από τις « μάντρες» και αυτοί έφερναν στην εκκλησία φρέσκο τυρί. Το πιο εντυπωσιακό μέρος ήταν το Ευαγγέλιο που λεγόταν σε ξένες γλώσσες και το κάψιμο του Ιούδα. Κάποιοι που το έπαιζαν γλωσσομαθείς έπαιρναν θέσεις σε διάφορα μέρη της εκκλησίας και αφού έλεγε ο παπάς το Ευαγγέλιο , άρχιζαν και αυτοί. Συγχωρέστε με ,αλλά το τι γέλιο έπεφτε δε λέγεται. Μόλις τέλειωνε η εκκλησία έβαζαν φωτιά στον Ιούδα και όλοι οι πιστοί βγαίνοντας από την εκκλησία απολάμβαναν το κάψιμό του.
Το πασχαλιάτικο τραπέζι ήταν πλούσιο. Κάθε οικογένεια έσφαζε το κατσικάκι της και το έψηνε. Και τι δεν έβλεπες πάνω στο τραπέζι. Κουλούρια ,αυγούλες ,γλυκά και ότι φανταστείς.
Την άλλη μέρα του Πάσχα γιόρταζαν τον ΄Αγιο Γεώργιο. Πήγαιναν στο μοναστήρι ,έκαναν τη λειτουργία και κάθε οικογένεια είχε μαζί της τα απαραίτητα για το φαγητό. ΄Εστρωναν κατά γης τα «χρέμια » ,έτρωγαν και γλεντούσαν .
Την Τετάρτη έβγαζαν τα εικονίσματα από την εκκλησία , τα έπαιρναν σε ένα ύψωμα, ο παπάς τελούσε λειτουργία. Στο τέλος « μπατίκιαζαν » τα εικονίσματα. Ο παπάς με τους επιτρόπους έπαιρναν ένα ένα εικόνισμα και έλεγαν . « Μπατικιάζεται η εικόνα ». Οι πιστοί ανάλογα με τις προτιμήσεις τους έπαιρναν μέρος πλειοδοτώντας. 20 από μένα .Κάποιος άλλος ανέβαζε σε 50 και αυτό συνεχιζόταν μέχρι να πάρει την εικόνα αυτός που θα έδινε τα περισσότερα. Τα περισσότερα χρήματα δίνονταν σε εικόνες που είχαν το όνομα σου. Όταν λοιπόν π.χ. είχε πολλούς Γιάννηδες γινόταν σφαγή. Στο τέλος όσοι είχαν μπατικιάσει εικόνες τις μετέφεραν στην εκκλησία.
Την Παρασκευή όλο το χωριό πήγαινε στο μοναστήρι της Πλημμυριανής, Ζωοδόχου Πηγής. Εντυπωσιακό είναι το Αγίασμα που βγαίνει κάτω από το μοναστήρι και το παράθυρο που πρέπει να περάσουν τα παιδιά. Μόλις βγάλει ο παπάς τα ΄Αγια όλες οι γυναίκες παίρνουν Αγίασμα ,πίνουν όλοι και πλένουν το πρόσωπό τους. Όταν τελειώσει η εκκλησία όλα τα μικρά παιδιά « περνούν από το παράθυρο της εκκλησίας τρεις φορές». ΄Ετσι λέει το έθιμο.
Το μεγάλο πανηγύρι όμως για τους Μεσαναγρενούς ,είναι του Αγίου Θωμά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου